ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

Σημείο Πυρός.

ΙΔΙΟΤΗΤΑ:

Απαρχή – Έναρξη. Η θέληση ή η δύναμη αυτοεκφράζεται δια των
μεγάλων δημιουργικών διαδικασιών. Αρχικά οι δραστηριότητες
κατευθύνονται προς την υλική πλευρά της ζωής και αργότερα
προς την πνευματική.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ:

Εξωτερικός ο Άρης, εσωτερικός ο Ερμής.

ΠΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ:

Ζυγός σημείο του αέρα.

ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ:
«Ας αναζητηθεί και πάλι η μορφή»

ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ:
«Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ»

Το σημείο του Κριού είναι το πρώτο σημείο του Ζωδιακού.
Από το σημείο αυτό ο μεγάλος τροχός, αρχίζει την κυκλική του περιστροφή.
Είναι το σημείο της ενάρξεως και από κοσμική έννοια είναι το σημείο της δημιουργίας.

Στην ζωή του ανθρώπινου όντος,
σημειώνει την απαρχή της πρώτης υποκειμενικής και λανθάνουσας συνείδησης της ύπαρξης του και το ξεκίνημα στο κύκλο της εμπειρίας.
« Ας αναζητηθεί η μορφή» είναι ο βασικός τόνος.

Στη ζωή του ζηλωτή για μαθητεία
υπονοεί την περίοδο του αναπροσανατολισμού και το ξεκίνημα της ενσυνείδητης προσπάθειας για να βαδίσει την εξελικτική ατραπό που θα τον απελευθερώσει από την ύλη και θα τον βγάλει έξω από το ανθρώπινο βασίλειο.
Θα τον καταστήσει ικανό να μεταφερθεί στο πέμπτο βασίλειο το βασίλειο του Θεού.

AΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ:

ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ.

Στον Κριό ο Ηρακλής πραγματοποιεί τον πρώτο του άθλο.
Ο γιος του Άρη, ο ξακουστός Διομήδης, κυβερνούσε μια χώρα, όπου ανάτρεφε άλογα και πολεμικές φοράδες.
Άγρια ήταν τα άλογα και θηριώδεις οι φοράδες.
Οι άνθρωποι έτρεμαν στο άκουσμά τους, γιατί σκότωναν όποιον έβρισκαν στο διάβα τους και γιατί γεννούσαν όλο και πιο άγρια και κακοποιά άλογα.
Στον Ηρακλή ανατέθηκε να συλλάβει τα άλογα αυτά και να σταματήσει τις κακές τους πράξεις.

Με κραυγές θριάμβου ο Ηρακλής εισόρμησε τρέχοντας μέσα από την πρώτη πύλη, γεμάτος πίστη και σιγουριά για το έργο του.
Είχε μαζί του τον πολυαγαπημένο του φίλο Άβδηρο, που πάντα τον ακολουθούσε όπου και εάν πήγαινε.

Και οι δύο μαζί παγίδεψαν τα άλογα και τα έδεσαν.
Ο Ηρακλής ένιωσε τόσο περήφανος για το κατόρθωμά του, που θέλησε να δείξει την νίκη του στον Διομήδη.
Ανέθεσε στο Άβδηρο να κρατά τα αφηνιασμένα άλογα από τα γκέμια και προχώρησε μπροστά.
Ο Άβδηρος όμως ήταν πολύ αδύναμος και μόλις ο Ηρακλής έστρεψε την πλάτη του, αυτά σκότωσαν τον Άβδηρο και δραπέτευσαν.

Σοφότερος, φοβισμένος, ταπεινωμένος και αποθαρρημένος ο Ηρακλής, ξαναγύρισε στο έργο του, ξανάπιασε τα άγρια άλογα και τα οδήγησε μέσα από την πύλη.

Ο Δάσκαλος έστειλε τα άλογα σε τόπο ειρήνης για να εξημερωθούν και ο λαός αυτής της χώρας ζητωκραύγασε τον Ηρακλή σαν σωτήρα και λυτρωτή.
Ο άθλος περατώθηκε αλλά με άσκημο τρόπο.


ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ.

Ο πρώτος άθλος αρχίζει με μερική αποτυχία, όπως συμβαίνει συχνά με τον ορμητικό αλλά άπειρο ζηλωτή.
Στον Ηρακλή δόθηκε αρχικά η συμβουλή να ελέγξει τις σκέψεις του και με την βοήθεια του φίλου του τις έλεγξε.
Ο Ηρακλής συμβολίζει την ψυχή και ο Άβδηρος τη προσωπικότητα.
Το άλογο αντιπροσωπεύει την διανοητική δραστηριότητα.
Οι νεαρές φοράδες δείχνουν την θηλυκή όψη του νου γιατί γεννούν τις ιδέες, τις θεωρίες και τις νοητικές συλλήψεις.
Εδώ συμβολίζεται η μορφή-σκέψη, προς την οποία ρέπει ο νους, ενσωματώνοντας ιδέες που έχουν συλληφθεί και οι οποίες όταν εκπορεύονται από τον κατώτερο νου, ερημώνουν και καταστρέφουν, όμως δημιουργούν και σώζουν όταν προέρχονται από την ψυχή.

Ο εξωτερικός κυβερνήτης του ζωδίου αυτού είναι ο Άρης, ο Θεός του πολέμου και έτσι ο Ηρακλής με πνεύμα στρατευμένου πρωτοπόρου, αρχίζει το έργο του στο νοητικό πεδίο και παίρνει τη θέση του σαν πολεμιστής.
Ο εσωτερικός όμως Κυβερνήτης είναι ο Ερμής, που φωτίζει το νου και μεσολαβεί μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας.

«Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ»
είναι ο βασικός τόνος για τον μαθητή γιατί
το πρώτο πράγμα που καλείται να κάνει ο μαθητής πάνω στην εξελικτική ατραπό είναι να ελέγξει το νου.

Κάθε αρχάριος πρέπει να μάθει
την τεράστια δύναμη που χειρίζεται νοητικά και το ύψος της βλάβης που μπορεί να προξενήσει στο περιβάλλον του, με τις νεογέννητες φοράδες του νοητικού του.

Επί αιώνες οι νεαρές φοράδες, ανάθρεψαν πολεμικά άτια και
με την σφαλερή σκέψη, την εσφαλμένη λαλιά και τις λανθασμένες ιδέες, ερήμωσαν την ύπαιθρο.

Ο Ηρακλής – ψυχή μετά την αρχική αποτυχία του,
καταπιάστηκε με το πρόβλημα της εσφαλμένης σκέψης και με την βοήθεια του Διδασκάλου, την κυριάρχησε.

Αργότερα στο σημείο του Τοξότη,
όταν ο άνθρωπος γίνεται προσηλωμένος ζηλωτής,
σκοτώνει τις ανθρωπόμορφες όρνιθες, και μόνο τότε πετυχαίνει πραγματικά πλήρη έλεγχο της πορείας των σκέψεων του.

Έχει λεχθεί πως ο Κριός κυβερνά την κεφαλή ή τον νου.
Είναι συνεπώς το ζωδιακό σημείο του στοχαστή και γι` αυτό είναι ένα πανίσχυρο νοητικό σημείο.
Όλα τα ξεκινήματα έχουν την προέλευσή τους στο νοητικό πεδίο και στο νου του δημιουργού, είτε αυτός είναι Θεός που δημιουργεί κόσμους, είτε είναι άνθρωπος που δημιουργεί ανθρώπινα έργα.

Ο ζηλωτής αρχίζει τους άθλους του όταν γίνει αληθινά στοχαστής, ελέγχει τις σκέψεις του και προχωρεί με πλήρη επίγνωση για να ενεργήσει ως ρυθμιστής του πεπρωμένου του.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ

Η πανσέληνος στο Κριό, που ονομάζεται και εορτή του Πάσχα, είναι μια από τις τρεις μείζονες πνευματικές εορτές, μαζί με την εορτή του Βεζάκ (πανσέληνος στον Ταύρο), και την εορτή της ανθρωπότητας (πανσέληνος στους διδύμους).
Είναι αφιερωμένη στον Αναστάντα Χριστό και ονομάζεται επίσης φεστιβάλ της Ανάστασης γιατί είναι η εορτή του αναστηθέντος ζωντανού Χριστού, του Δασκάλου της ανθρωπότητας και Κεφαλής της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας.

Εκείνη την ημέρα
η Πνευματική Ιεραρχία,
την οποία Εκείνος καθοδηγεί και κατευθύνει,
αναγνωρίζεται, και
η φύση της αγάπης του θεού υπογραμμίζεται.

Η ενέργεια του Κριού είναι πύρινη και αυτή φορτίζει και διεγείρει τον Πνευματικό Σπινθήρα που βρίσκεται μέσα σ` όλες τις μορφές και τις προκαλεί να προχωρήσουν και να προοδεύσουν.

Η Ανάσταση είναι η προοδευτική εξέλιξη του Σπινθήρα,
είναι η ατραπός της επιστροφής του Σπινθήρα στον Οίκο.

Μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ο Σπινθήρας που είναι μια φλόγα ηλεκτρική, αόρατη και δημιουργική, η φλόγα της ζωής.

Είναι μια ακτίνα του Ήλιου του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου που έδωσε την γέννηση σ` όλη την δημιουργία.

Για την Αρχαία Σοφία ο άνθρωπος είναι μια ακτίνα που ακτινοβολήθηκε από τον κεντρικό Πνευματικό Ήλιο.

Για εκατομμύρια χρόνια ο Σπινθήρας ταξιδεύει από το ένα βασίλειο της φύσης στο άλλο.
Μέσα στο πρώτο βασίλειο το ορυκτό,
ο σπινθήρας παλεύει και εργάζεται σκληρά για να καταστρέψει τους υλικούς περιορισμούς και να εισέλθει στο δεύτερο βασίλειο της φύσης το φυτικό.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στο φυτικό βασίλειο καθώς και στο ζωικό, μέχρι που ο σπινθήρας να φτάσει, στο τέταρτο βασίλειο το ανθρώπινο.

Στο ανθρώπινο βασίλειο πλέον, η πρόοδος του πνεύματος δεν είναι αυτόματη ή ασυνείδητη.
Η διαδικασία της ανάστασης πρέπει να συνεχιστεί συνειδητά με την βοήθεια του εσωτερικού οδηγού.

Μερικές ανθρώπινες υπάρξεις αγωνίστηκαν, μόχθησαν, υπηρέτησαν και θυσιάστηκαν για πολύ καιρό και εισήλθαν στο πέμπτο βασίλειο, το βασίλειο των ψυχών, μέσω του οποίου έχουν περάσει όλες οι Μεγάλες Οντότητες, όπως ο Χριστός και ο Βούδας.

Η ατραπός της Ανάστασης δεν σταματά εκεί αλλά συνεχίζεται στο έκτο και μετά στο έβδομο βασίλειο.

Μέσω του έβδομου βασιλείου ο σπινθήρας ανασταίνεται από το Κοσμικό φυσικό πεδίο, και η ατραπός της ανάστασης συνεχίζεται μέχρι που ο Σπινθήρας, η Ακτίνα του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου να επιστρέψει στην πηγή του.

Η ενέργεια του Κριού διεισδύει μέσα σε κάθε κοιμώμενη ακτίνα, την κτυπά και την αφυπνίζει και την κάνει να προχωρήσει στο ταξίδι της πίσω στον Οίκο.

Η Ανάσταση είναι η πρόοδος κάθε φλόγας
από ένα βασίλειο στο επόμενο,
από ένα επίπεδο σε ένα υψηλότερο.

Η ίδια η εξέλιξη είναι μια μεγάλη διαδικασία Ανάστασης,
που στην διάρκειά της,το πνεύμα μέσα στην ύλη
σπάζει τους περιορισμούς του και εκφράζεται
σαν ζωή, ευαισθησία, συνείδηση, επίγνωση και θέληση.

Όλη αυτή η διαδικασία της Ανάστασης μέσα στα κατώτερα βασίλεια πρέπει να επαναληφθεί μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Όπως ο Σπινθήρας φυλακίστηκε στο ορυκτό βασίλειο, έτσι και εμείς φυλακιστήκαμε στο σώμα μας.
Νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα μας και έχουμε ταυτιστεί με την μορφή.
Μέσω της Ανάστασης και με την διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης, απελευθερωνόμαστε από αυτήν την παγίδα και εισερχόμαστε στο συναισθηματικό επίπεδο συνείδησης.

Μέσα στη ζούγκλα του συναισθηματικού πεδίου ο άνθρωπος βιώνει συμπάθειες και αντιπάθειες, αρνητικά συναισθήματα, θυμαπάτες, και συναισθηματικές θύελλες.
Αφού απελευθερωθεί από τις συναισθηματικές ταυτίσεις, ο άνθρωπος εισέρχεται στο νοητικό πεδίο, όπου εγκλωβίζεται στα δίκτυα της χωριστικότητας, της υπερηφάνειας, της ματαιοδοξίας, του εγωισμού, ώσπου το Πνευματικό Πυρ σπάει τους τοίχους της φυλακής αυτής και εισέρχεται σε ένα νέο πεδίο επίτευξης.

Η Ανάσταση
είναι η διαδικασία δόμησης γεφυρών
από ένα βασίλειο σε ένα άλλο,
από ένα πεδίο σε ένα υψηλότερο πεδίο.

Η γέφυρα που εμείς τώρα δομούμε είναι η γέφυρα ανάμεσα στην προσωπικότητα και την ψυχή ή η γέφυρα ανάμεσα στο τέταρτο βασίλειο και στο πέμπτο.
Αυτή ονομάζεται γέφυρα του Ουράνιου Τόξου ή Ανταχάρανα και είναι μια γραμμή ηλεκτρομαγνητικής επικοινωνίας ανάμεσα στον κατώτερο νου και την ψυχή ή είναι ένας αγωγός ανάμεσα στον κατώτερο και τον ανώτερο νου.

Μέσω αυτής της γέφυρας ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί
«από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό, από τον θάνατο στην αθανασία».
Θα δομήσουν αυτήν την γέφυρα όσοι εργάζονται για να κυριαρχήσουν τις τάσεις και τις παρορμήσεις τους , τις θυμαπάτες και τις πλάνες τους.

Η μετάβαση από το ένα πεδίο στο άλλο δεν θα δημιουργήσει κανένα χάσμα μέσα στη συνείδηση αυτών που χτίζουν την συνέχεια της συνείδησής τους, γιατί η Ανάσταση δεν είναι φυγή αλλά είναι κυριαρχία των επιπέδων που αφήσαμε πίσω.
Μόλις η γέφυρα χτιστεί κυριαρχείται ο φόβος γιατί κυριαρχείται ο θάνατος.
Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο γιατί αγαπούν υπερβολικά αυτό που είναι υλικό και απεχθάνονται να χάνουν την επαφή με την μορφική όψη της φύσης.

Η ανάσταση του πνεύματος είναι επίσης μια πορεία δύο δρόμων:
• καταστροφή και
• δόμηση.
Το πνεύμα πρέπει ν` απλωθεί και να αυτοαποκαλυφθεί.
Αυτή η επέκταση και η αποκάλυψη δεν είναι δυνατή, εάν η μορφή μέσα στην οποία είναι το πνεύμα περιορισμένο, δεν καταστραφεί.
Η μορφή μπορεί να είναι φυσική, συναισθηματική, νοητική ή ανώτερη αιθερική.
Η καταστροφή όμως της μορφής γίνεται ταυτόχρονα με την δόμηση νέων μορφών.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως
στη Νέα Εποχή οι έννοιες
του θανάτου, της υποκατάστασης και της θυσίας,
θα αντικατασταθούν
από τις έννοιες
της ανάστασης, της πνευματικής ενότητας και της υπηρεσίας, έτσι
που ένας καινούργιος τόνος θα μπει στην ανθρώπινη ζωή, φέρνοντας ελπίδα, χαρά, δύναμη και ελευθερία.

Είναι λοιπόν το ζωδιακό τούτο σημείο, το σημείο των ισχυρών και δυναμικών ωθήσεων που θα μας καταστήσει ικανούς να κάνουμε ένα καινούργιο πέρασμα μέσα από τα μυστήρια της δημιουργίας.

Έτσι σ` αυτήν την πανσέληνο, μέσω του διαλογισμού μας, ας συνεργαστούμε με τις αναστάσιμες ενέργειες, και ας εστιάσουμε την προσοχή μας στην Νέα Εποχή της Ανάστασης.

Πηγές:
΄Εσωτερική Αστρολογία΄ Α.Α. Μπέϊλη
΄Οι Άθλοι του Ηρακλή΄ Α.Α. Μπέϊλη
΄Η Συμφωνία του Ζωδιακού΄ Τορκόμ Σαραϊνταργιάν.